Babczyński Tytus (1830–1910), matematyk i fizyk, syn Kazimierza, lekarza wojsk polskich i Matyldy z Szymańskich, urodz. w Warszawie 4 I 1830. Po otrzymaniu matury w gimnazjum gubernjalnem w Warszawie, studjował trzy lata w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, na oddziele architektury, poczem przeniósł się do uniwersytetu w Petersburgu, na wydział fizyczno-matematyczny. Za rozprawę o zjawiskach indukcji otrzymał medal złoty. W r. 1854 uzyskał stopień kandydata, a w r. 1857, po obronie rozprawy o multiplikatorze, stopień magistra fizyki. 24 VIII 1857 został mianowany pomocnikiem nauczyciela matematyki w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie, a w r. 1861 nauczycielem mechaniki, w rok potem został jednak zwolniony z zajmowanego stanowiska, w związku z reorganizacją Szkoły Sztuk Pięknych. W utworzonej w r. 1862 Szkole Głównej w Warszawie został mianowany p. o. prof. nadzwyczajnego wydziału fizyczno-matematycznego, a równocześnie sekretarzem Rady Ogólnej, którą to czynność pełnił do końca 1866 r. Przez pierwsze dwa lata wykładał B. w Szkole Głównej algebrę, algebrę wyższą i fizykę dla kursu I. Wkrótce mianowany p. o. prof. zwyczajnego (1867), a w r. 1869 prof. zwyczajnym na katedrze matematyki i fizyki matematycznej, wykładał w latach 1865–1869 dla kursów I i II algebrę wyższą oraz rachunek różniczkowy i całkowy, a dla kursu IV fizykę matematyczną, w szczególności teorje sprężystości i przewodnictwa ciepła. Po zamianie w r. 1869 Szkoły Głównej na Cesarski Uniwersytet Warszawski, będąc zrazu p. o. prof. zwyczajnego mechaniki, po uzyskaniu na uniwersytecie w Petersburgu stopnia doktora za rozprawę Wstęp do wyższej dynamiki, został mianowany prof. zwyczajnym. Na tem stanowisku pozostawał do r. 1887, tj. do czasu przeniesienia na emeryturę. Piastował dwukrotnie godność dziekana wydziału matematyczno-fizycznego (w latach 1874/5 i 1880/82). W r. 1875 ożenił się z Bronisławą Koskowską, z którą miał dwoje dzieci. Umarł w czerwcu 1910 r. Ogłosił drukiem: Sposób mnożenia funkcyj symetrycznych algebraicznych wymiernych, poprzedzony niektóremi uwagami, odnoszącemi się do teorji warjacyj, podstawień i funkcyj symetrycznych w ogólności, W. 1868; Wwiedienie w wysszuju dinamiku, W. 1872; wykłady jego z algebry wyższej oraz rachunku różniczkowego i całkowego wyszły w odbiciu litograficznem.
»Wiadomości matematyczne«, XIV, W. 1910; Szperl L., Materjały do historii Szkoły Głównej, W. 1913; Archiwum Ośw. Publ. Warszawie, akta Ces. Uniw. Warsz. os. 232, Klasy Rysunkowej ks. 3, I–II, 5, 14, 15, Szkoły Gł. 4/3 I – III; Archiwum Skarb. w Warszawie, akta Kom. Emer. 10169.
Adam Moraczewski